Wojslandia: Deja vu i obłędne wegańskie pancakes

Pamiętam dokładnie, jakby to było dziś, jak leżała w tym gołębioszarym wózku, taka malutka, jak powiesiłam jej tę grającą krówkę, gdy już nie spała tak ciągle i zaczęła się interesować światem. Jak Kuba dojechał do nas na somińskie wakacje i miał w prezencie dla niej takie wiszące stwory do wózka, żeby można było ją zabawiać wyjącą wniebogłosy po przebudzeniu na spacerze. Pamiętam, jak spała we wrześniu w tym moim ulubionym pajacyku frotte w miętowe kwiatuszki, jej pierwszy uśmiech i skoki rozwojowe, podczas których myślałam, że ja tego nie przeżyję i to się nigdy nie skończy.
Te jej rzeźbienie kupy godzinami, masowanie brzuszka, noszenie i podskakiwanie bo wtedy się uspokajała najbardziej. Moją głodówkę bo zalecali najlepiej nie jeść nic ;), a na pewno odrzucić nabiał i jaja. Pamiętam jej pierwszą przespaną noc, i jak się zorientowałam, że nie karmiłam jej w nocy, to zerwałam się jak oparzona z łóżka i szarpnęłam nią przerażona czy wszystko w porządku. To załamanie, kiedy z dnia na dzień przestała ładnie spać w nocy i budziła się co chwila, a ja znów myślałam, że to koniec świata. Tę swoją nieporadność, brak doświadczenia, przerażenie w oczach. Te przepłakane z bezsilności noce i to jak zostałam z nią pierwszy raz sama na tydzień, gdy miała 4 miesiące. Tę pieluszkę flanelową, którą jej wyścielałam materacyk w wózku i tę tragiczną trzydniówkę. I tak jakby te 2 lata nie minęły. Ja nie czuję bym się szczególnie zmieniła, chodzę w tych samych ciuchach, ważę znów tyle samo, nadal narzekam na odrosty i nie mam czasu biegać. Nasze życie wzbogaciło się w stek niezapomnianych wrażeń i wspomnień z dwuletnim szczęściem, to na pewno. I teraz jest drugie Szczęście - Zuzia. Gdyby nie była taka bardziej wizualnie moja, nie miała typowych kolek, które odróżniają ją od siostry, to bym przeżywała codzienne de javu. Dziś patrzę w wózku na tę samą pieluszkę, zakładam jej ten pajacyk frotte i poruszam mocno stworami od taty w wózku, gdy zaczyna się nudzić po przebudzeniu. Uśmiecha się do mnie tak samo jak Mery i waży identycznie, jak jej siostra w tym wieku. W weekend znów byliśmy na parku śniadaniowym jak co sobotę latem, gdy jesteśmy w Łodzi i znów ją karmiłam przykrytą otulaczykiem w ptaszki na trawie wśród zieleni. I choć niby nie zmieniło się zbyt wiele, jesteśmy dokładnie na tym samym etapie, na którym byliśmy te 2 lata temu, to jednak ja jestem spokojniejsza.

Mimo tego, że muszę codziennie dzielić swoją miłość na dwie, aby dać siebie im obu, znosić i uspokajać wulkan emocji u Marysi, uspokajać jej histerie i tulić gdy sama nie wie czemu płacze. I choć jest cholernie trudno, wieczorami czuję się jak koń po westernie, wrak kobiety, to jednak żyję z nadzieją, że to wszystko minie. Miną kolki, miną skoki rozwojowe, które powodują, że czasem o 12 jestem nieuczesana i chodzę w piżamie bo deszcz pada a w czasie deszczu... ;) Że jeśli nie dziś, to jutro będzie inaczej, lepiej, spokojniej. Że Zuzia jutro będzie odsypiać dzisiejszy gorszy dzień, a Mery zamiast mnie bić, przytuli się i będzie znów całować w kostkę, którą mi rozwaliła jadąc hulajnogą :) Że zjemy spokojnie śniadanie, bez przerw na kupkę, ścieranie rozlanej herbatki, krzyków o to kto ma co robić (Marysia rządzi ;)). Że za trzy lata pojedziemy na wakacje i żadna z nich nie będzie targać się na własne życie i buntować, że chce iść w stronę na pewno nie tę, w którą my chcemy. Że będziemy trzymać się za ręce i śpiewać piosenki skacząc po łące. A teraz będę przeżywać to swoje deja vu i uśmiechać się pokornie, z miłością do różnych sytuacji, taka nieuczesana i z odrostami na włosach bo one te chwile się już nie powtórzą.

Wegańskie pankejki bananowe

Idealne dla matek karmiących, dla nietolerujących białka mleka krowiego i jaj, dla atopików, wegan i ... dla wszystkich! Bo są przepyszne! Mąż uznał, że jedne z lepszych które robię :)

Składniki na 3 osoby + na wynos na II śniadanko dla dziecka ;)

2 szklanki mleka kokosowego (przepis na proste domowe mleko kokosowe)

2 pełne szklanki mąki

2 banany

1 czubata łyżeczka proszku do pieczenia

1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

1 łyżka syropu klonowego, golden syropu lub innego słodu (opcjonalnie)

olej kokosowy do smażenia

Banany rozgniatamy widelcem i łączymy z mlekiem (domowe mleko wcześniej troszkę podgrzewam, aby rozpuścić kawałki tłuszczu kokosowego), słodem i ekstraktem waniliowym. Dodaję mąkę z proszkiem do pieczenia i mieszam trzepaczką do połączenia składników.

Smażę placuszki na rumianku kolor na wolnym ogniu.

Uwaga! Należy odwracać placuszki na drugą stronę jak zaczną pokazywać się na nich pęcherzyki powietrza.